زندگینامه
او در سال ۱۳۰۳ شمسی در شهرعلم وهنربروجرد متولد شد .ازکودکی نغمه های ایرانی رابه حافظه می سپرد در سنین نوجوانی به تهران آمد و ضمن اشتغال در ادارات دولتی، خوانندگی را به عنوان کاری ذوقی و هنری انتخاب کرد و ادامه داد . همایون پور ضمن بهره‌گیری از شیوه آوازی چهره‌های نامی موسیقی آوازی ایران چون ادیب خوانساری و ، نزد کسانی چون ابوالحسن صبا و حسین یاحقی نیز آموزش دید؛ این همنشینی‌ها تا به جایی پیش رفت که حسین یاحقی، یکی از مشهورترین آثار خود را که "جوانی" نام داشت و در مایه افشاری ساخته شده بود، به همایون پور جوان داد تا آن را اجرا کند.این تصنیف در سال ۱۳۲۷ توسط همایون پور خوانده و به طور مستقیم از رادیو پخش شد. شادروان همایون پور درجایگاه خوددرآن سالها بعلت تسلط ذاتی بر ریتم وشعر دارای سبکی منحصربه فردبود .به عنوان مثال اجرای (درکنج دلم ...)ریتمی سنگین واستفاده از شعر مناسب همان حالت -روش استادانه وی رامی رساند.به قول معروف آثارش برآمده ازعمق جان اوبودکه قابل تکرارنبود(نقل قول از استادشجریان) گفته اندکه افرادی همچون داریوش رفیعی -کورس سرهنگ زاده ملهم ازآواز او بوده اند.
همکاری او با حسین یاحقی و خواهرزاده شهیر او پرویز یاحقی تا اواخر دهه ۳۰ شمسی نیز ادامه یافت که منجر به خلق آثاری به یاد ماندنی در موسیقی ایران شد ؛ "نوای چوپان" ، "در کنج دلم" و چند تصنیف دیگر حاصل این همکاری مشترک بود.
بعدها این تصانیف از سوی برخی از خوانندگان بازخوانی شد . عمده آثار همایونپور در سالهای قبل از ۱۳۳۲ خوانده شد که به دلیل نبود امکانات ضبط اثری از آنها باقی نمانده است . یکی دو اثر باقی مانده وی نیز چند سال قبل از سوی انتشارات ماهور در مجموعه‌ای منتشر شد که اعتزاض همایون پور را نیز به دنبال داشت . از قرار مجموعه‌ای از خاطرات این چهره موسیقی آوازی نیز تدوین شده است که هنوز از انتشار آن خبری نیست
متاسفانه اکثر آثار قابل اعتنای این ردیف دان و آوازخوان نامی در سالهای انتهایی دهه ۲۰ و ابتدایی دهه ۳۰ از رادیو پخش شد که به دلیل نبود دستگاه ضبط از آنها اثری به جا نمانده است .
زنده یاد همایونپوربغیراز آوازدستی برساز(تار- سه تار وتمبک )نیز داشت .بر ادبیات فارسی نیز مسلط بود و از چهره‌های ثابت محافل معروف ادبی، به خصوص ادبیات و شعر کهن به شمار می رفت که نمود بیرونی آن را می توان در تسلط بی چون و چرای وی بر شعر، در آثار آوازی اش مشاهده کرد.
استاد همایونپور، درحالی دارفانی را وداع گفت که به رغم کهولت سن وضع جسمانی مناسبی داشت، اما بیماری قلبی به وی مهلت نداد و صبح دوشنبه ۷ فروردین در به دیار باقی شتافت . پیکر استاد «منوچهر همایونپور» ساعت ۹ صبح سه شنبه ۸ فروردین، از مقابل بیمارستان «مهراد» به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا تشییع شد . متاسفانه براساس رفتارمعمول ما ایرانیان ازگنجینه حافظه وخاطرات این استاد استفاده وافی صورت نگرفت.
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
